دروازه ساعات

-خنده بر پاره گریبانی مان می کردند

خنده بر بی سر و سامانی مان می کردند

-پشت دروازه ی ساعات معطل بودیم

خوب آماده ی مهمانی مان می کردند

- از سر کوچه ی بی عاطفه تا ویرانه

سنگ را راهی پیشانی مان می کردند

- هر چه ما آیه و قرآن و دعا می خواندیم

بیشتر شک به مسلمانی مان می کردند

-شرم دارم که بگویم به چه شکلی ما را

وارد بزم طرب خوانی مان می کردند

-بدترین خاطره آن بود که در آن مدت

مردم روم نگهبانی مان می کردند

-هیچ جا امن تر از نیزه ی عباس نبود

تا نظر بر دل حیرانی مان می کردند

السّلام علیک یا رقیه بنت الحسین علیه السّلام

- برگ و برت دست کسی ، برگ و برم دست کسی

بال و پرت دست کسی بال و پرم دست کسی

-خیرات دادی بهر من خیرات دادم بهر تو

انگشترت دست کسی انگشترم دست کسی

-ما هردو غارت دیده ایم هردو اسارت دیده ایم

پیراهنت دست کسی و معجرم دست کسی

-جز ریختن این پلک هایم چاره ای دیگر نداشت

از بسکه خورده گوشه ی چشم ترم " دست" کسی

-نه موی من شانه شود نه موی تو شانه شود

موی سرت دست کسی موی سرم دست کسی

-بابا گرفتارت شدم از هر طرف غارت شدم

یک گوشواره از کسی آن دیگرم دست کسی

-حالا چگونه در میان جمع پیداشان کنم

یک زیورم دست کسی آن زیورم دست کسی

علي اكبر لطيفيان

با نهايت تاسف وتاثر درگذشت  والده گراميتان را تسليت عرض نموده و از خداوند متعال براي آن مرحومه رحمت و غفران و براي شما طول عمر مسئلت مینمائیم .                                           

 هيئت فاطمیون

شب نهم

/**/

یک مشک ، یک غیرت که از آن روبرو آمد

طفلی صدا زد بچه ها گویا عمو آمد

باید به استقبال آب و آبرویش رفت

وقتی عمو از جنگ آب و آبرو آمد

ای بچه ها اول عمو تشنه است، پس باید-

اول بنوشد آب، وقتی که سبو آمد

شش ماهه را دور سرش باید بگردانیم

وقتی که بر رخسار اصغر رنگ و رو آمد

دیگر عمو را بعد ازاین سقا نمی خوانیم

دیدید خواندیم و چه اشکی از عمو آمد

نذر عمو این گوشوارها ، النگوها

باید به دستش داد ، وقتی دست او آمد

***

حالا زمین کربلا چشمان تر دارد

حالا پس از این خیمه های دربه در دارد

دستان او را از سر زینب بُریدند

حالا بگو که خیمه آیا بال و پر دارد؟

عباس را از علقمه آقا نیاورده

آوردنش تا خیمه گویا دردسر دارد

حتی زجسم  ارباً اربای علی اکبر

جسمی زهم پاشیده و آشفته تر دارد

در پیش چشمان حسین ای قوم نگذارید

هر نیزه ای یک تکه از عباس بردارد

دارد لباسش را به غارت می برد این قوم

حالا دگر ام البنین حالی دگر دارد..

رحمان نوازنی