اشکهایش به مادرش رفته

 سینه ی پر شراره ای دارد

 نه! به یک طشت اکتفا نکنید

 جگر پاره پاره ای دارد

لطفا روي ادامه مطلب كليك كنيد

یا آن سری که خاک پای مجتبی نیست

بر گریه ی زهرا قسم مدیون زهراست

چشمی که گریان عزای مجتبی نیست

لطفا روي ادامه مطلب كليك كنيد

 خلاصه ای از زندگینامه معلم اخلاق و قرآن شهید عباس حاجیلو 

شهید عباس حاجیلو در خانواده ای مذهبی متولد گردید و از همان کودکی عاشق قرآن و اهل بیت بود در دوران نوجوانی  در مساجد و بسیج حضور پیدا کرد و سالها در جبهه های جنگ حق علیه باطل حضور داشت و پس از مدتها حضور در جبهه و اتمام جنگ به آغوش خانواده بازگشت .

   شهید حاجیلو پس از جنگ حضورش را در مساجد پر رنگتر نمود و شروع به تربیت نوجوانان محله مهرآباد کرد ، او با وجود پیشنهادهای کاری زیاد به آموزش و پرورش رفت و خود را وقف نوجوانان این محله قرار داد .

   این شهید بزرگوار در همان دوران ، شروع به فراگیری علوم قرآنی و قرائت قرآن کرد و در مدت کوتاهی خود را به عنوان یک استاد تمام عیار مطرح نمود ، ایشان به عنوان معلم قرآن مساجد و مدارس شاگردان زیادی را در زمان فعالیت کوتاه خود تربیت و درهمان مقطع گروه سرود و تواشیح فجر را آموزش می داد که  آخرین سرود این گروه در مجلس یادبود ایشان با نام آموزگار من اجرا گردید .

   شهید حاجیلو مظهر تمام و کمال اخلاص و یک معلم اخلاق نمونه بود . او کارهای مذهبی و فرهنگی خود را ادامه داد تا اینکه در سال 1372 پس از تحمل درد و رنج ناشی از مجروحیت شیمیایی  به درجه رفیع شهادت نائل گردید .

   پس از شهادت شهید عباس حاجیلو جمعی از دوستان و شاگردانش با هدف ادامه دادن راه این شهید کانون فرهنگی ورزشی شهید حاجیلو را تاسیس نمودند که با نظر اهل بیت عصمت و طهارت بالاخص بی بی دو عالم حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها  پس از مدت کوتاهی نام این کانون به هیات فاطمیون مزین گردید .

   در پایان با جمله ای از پیر و مراد شهیدان امام خمینی رحمة الله علیه مطلبم را تمام می کنم .

((شهدا را یاد کنید ولو با یک صلوات))

یک تصویر از گروه سرود فجر و یک تصویر از اردوی شمال

هجران بهانه ای ست برای وصال ها

بهتر شده ست از بركات تو حال ها

از یاد رفته است جراحات بال ها

با عمه راحت است تمام خیال ها

عمه نگو كه فاطمه ی كربلا بگو

عمه نگو حسین بگو مرتضی بگو

بابا سلام عمه رسیده بلند شو

از احترامِ قدِّ خمیده بلند شو

با گردن بریده بریده بلند شو

عمه اگر شكسته شده قد كمان شده

چون میهمان مجلس نامحرمان شده

لطفا روي ادامه مطلب كليك كنيد

  (عنوان ندارد) 

     شاید کسی فکر نمی کرد انقدر سریع تموم شه چند روز بیشتر به اربعین نمونده و هنوز مثل همیشه شاید به اندر خم یک کوچه هم نرسیدم . چرا به این سرعت زندگی در گذره و هرروز که میگذره احساس میکنم عقبترم انگار کاروانی قبل از اونیکه به عقل کوچیک من میرسه حرکت کرده و من دارم دنبالش میرم  و هر روز کاروان دورتر و دورتر و ... میشه کاروان که دور میشه و نمیبینم هیچ ؟ حتی صدایی هم به گوشم نمی رسه و فقط یه چیز برام مونده اونم اینه که حرارتی توی قلبم احساس می کنم  که بهم میگه کاروانُ گم نکردم و میرم تا به کاروان برسم و ایکاش یک روز می رسیدم .