(عنوان ندارد) 

     شاید کسی فکر نمی کرد انقدر سریع تموم شه چند روز بیشتر به اربعین نمونده و هنوز مثل همیشه شاید به اندر خم یک کوچه هم نرسیدم . چرا به این سرعت زندگی در گذره و هرروز که میگذره احساس میکنم عقبترم انگار کاروانی قبل از اونیکه به عقل کوچیک من میرسه حرکت کرده و من دارم دنبالش میرم  و هر روز کاروان دورتر و دورتر و ... میشه کاروان که دور میشه و نمیبینم هیچ ؟ حتی صدایی هم به گوشم نمی رسه و فقط یه چیز برام مونده اونم اینه که حرارتی توی قلبم احساس می کنم  که بهم میگه کاروانُ گم نکردم و میرم تا به کاروان برسم و ایکاش یک روز می رسیدم .