شيرهاي درنده رام شدند      همه درمانده امام شدند

عرش تا فرش دور گهواره    همگي همره و كلام شدند

ازنبي تا محمدبن علي     يازده نور وجه تام شدند

يازده جلوه از حقيقت كه     جن و انسان برآن غلام شدند

حال در عصمت دوازدهم    يازده آيه هم تمام شدند

صد گرفتيم و شد نود از ما    غم و غصه به دل حرام شدند

رهنما آمد و ره و ميثاق    هر دو معطوف بر قيام شدند

دردها با دواي ديدارش    رو به بهبود و التيام شدند

قصه هاي مدينه شيرين شد    همه محو جمال جام شدند

جامها از هدايتش لبريز    مست از واژه سلام  شدند

السلام اي حقيقت ارشاد    گل زهرايي امام جواد

از نگاهت كوير زيبا شد    باغي از گل براي دنيا شد

آمدي هادي و در شادي    بر روي آسمانيان واشد

دين احمد ولايت حيدر   با قدومت دوباره احيا شد

مزد جود جواد لبخنديست   كه به روي لبت هويدا شد

علي چهارم و امام دهم     راه اخلاص در تو پيداشد

هر كه شد شامل عنايت تو    نفسش چون دم مسيحا شد

يوسف از ديدن رخت شيدا   و زليخا تر از زليخا شد

قد علم و كمال و قدرت با    ديدن علم و شوكتت تا شد

تو علي نامي و علي كردار     با تو روز غدير احيا شد

هرچه كردي و هر چه كه گفتي    باعث افتخار زهرا شد

نوه شاه ملك ايراني     تو كلام اللهي تو قرآني

شكرحق مي كنم تو را دارم     كنج اين سينه سامرا دارم

شده قلبم حريم عشق و سري    نذر تو بي چه و چرا دارم

از نگاه كريم تو بسيار     يادگاري و ماجرا دارم

سائل دائمي لطفم وشكر       صاحب رزق خانه را دارم

سينه صحرا و لي گل زهرا     مدح باغ و شكوفه را دارم

روبرويت نشسته ومي دانم  كه فقط با تو قبله را د ارم

آرزويم ولايتي شدن است    با تو صاحب سجيه را دارم

تو اگر با مني يقين دارم    هم خدا هم بقيه را دارم

رزق ماه محرم و اشكِ    صفر و فاطميه را دارم

با تو راه بهشت را بلدم    حجت عسكريه را دارم

راهيم كن سوي ارم هادي   بده رزق محرمم هادي

شاعر : حسين ايماني