به اميرالمؤمنين على (ع)گزارش دادند كه طايفه‏اى از اهل شام در شهر انبار وارد خانه زن مسلمانى شده‏اند و مقنعه از سر و گوشواره از گوش و خلخال از پاى او برده‏اند و آن زن هر چند التماس كرده كسى به داد او نرسيده است. آن حضرت از زيادى تأثر و اندوه و غم فرمود: <فَلَوْ اِنْ مُؤْمنا ماتَ دُونَ هذا اِسفا ما كانَ عِنْدى مَلُوما بَلْ كانَ عِنْدى بارّا مُحْسِنا>                

  يعنى اگر مومنى از اين قضيه از شدت تأثر و تأسف بميرد، ملامتش نخواهم كرد، بلكه او در نزد من جزءنيكوكاران ومحسنين خواهد بود